Göcek

Göcek is een dorpje in Zuid-Turkije aan de Golf van Fethiye, een half uur rijden van het vliegveld in Dalaman. Het dorpje wordt aan drie kanten omgeven door met dennen begroeide bergen van waaruit een prachtig uitzicht op de baai is. Göcek staat nationaal en internationaal bekend om zijn jachthaven. Op de bergrug in het achterland van Göcek is het asiel gevestigd.

Het dierenasiel in Göcek is opgericht in 1998 door 'Göcek Doga ve Hayvan Dostlari Dernegi' wat betekent ‘Göcek-vrienden voor dieren en natuur'. In 2016 is het asiel dankzij de inzet van de vrijwilligers verplaatst naar een locatie zo'n 5 kilometer verderop.
Het oude asiel (zie foto) had geen elektriciteit (wel een generator) en een wateraansluiting was er pas sinds 2001. Het nieuwe asiel is anders van opzet. De honden verblijven in compartimenten waar ze met gelijksoortige honden samenleven. Geregeld mogen ze los lopen binnen het omheinde terrein van het asiel, dus tussen de compartimenten door. Ook kunnen ze zwemmen in een aangelegd 'beekje'. 

De honden kunnen lekker spelen en zwemmen om af te koelen.

Er verblijven zo'n 200 honden, die allemaal onvruchtbaar worden gemaakt voordat ze het asiel weer verlaten (de pups uitgezonderd natuurlijk). De dierenarts komt jaarlijks alle honden vaccineren die langer in het asiel verblijven. Voor sterilisaties/castraties, operaties en vaccinatie van de nieuw binnengekomen honden gaan de asielmedewerkers naar de dierenarts in het dorp Fethiye, ongeveer een half uur rijden vanaf Göcek.
In 2007 heeft AAI dankzij een gulle gift van de familie Kievit (zie ook de betreffende berichten onder AAI-actueel) naast het oude asiel een klein ‘puppyhuis' met acht kennels kunnen laten bouwen voor pups en andere kwetsbare (kleine) honden. Dit, omdat er nogal eens gevechten plaatsvonden bij de grotere honden waarbij pups, kleine honden en zwakkere honden slachtoffer werden. Ook in het nieuwe asiel heeft de familie Kievit weer aan de bouw van het 'puppycompartiment' bijgedragen.

Via https://youtu.be/yfbDnHZLXMokunt u een kort filmpje zien van het nieuwe asiel.
De dieren worden verzorgd door Feridun (zie foto), een vaste medewerker die alleen overdag beschikbaar is. Naast deze medewerker zijn er enkele vrijwilligers die zich met de dieren bezig houden. In 2009 is een project gestart waarbij 1x per week een aantal honden mee uit wandelen wordt genomen door vrijwilligers. Dankzij deze wandeltochtjes krijgen de honden toch wat persoonlijke aandacht en dat is uiteraard erg belangrijk voor de sociale ontwikkeling van de honden.

Oud verzorger Feridun met zijn hondenvrienden.

De zomerperiode is voor de straathonden in Göcek redelijk aangenaam, ze worden door toeristen gevoerd en kunnen zich voeden met de etensresten van de hotels. Maar in oktober eindigt het toeristenseizoen, gaan de hotels, restaurantjes en toeristenwinkels dicht en zijn er nog maar weinig mensen in Göcek. Tot eind april (als het toeristenseizoen weer begint) is het dus een moeilijke tijd voor de straathonden, omdat er dan vrijwel geen voedsel te vinden is. Gedurende deze periode kan er in het asiel aan slechts enkele extra honden onderdak geboden worden, want meestal zit het asiel al overvol.
Het asiel kampt met een chronisch geldgebrek. De kosten om zoveel dieren te verzorgen, de vaste medewerker te betalen en alle reparaties uit te voeren zijn enorm. Ook de bouw van het nieuwe asiel was een forse kostenpost. Stichting AAI geeft al jarenlang financiële steun, maar geld blijft een probleem in dit asiel.

In het dorp zelf leven ongeveer tien tot twintig straathonden, die dankzij de financiële steun van AAI door het asiel gevaccineerd en onvruchtbaar gemaakt zijn. Dit in het kader van het Neuter and Return-principe. Deze gevaccineerde en onvruchtbare straathonden worden min of meer getolereerd door de dorpsbewoners en krijgen soms wat voedsel. Dankzij de sterilisaties en castraties kunnen deze straathonden het aantal zwerfhonden in ieder geval niet vergroten.
Jammer genoeg worden er - alle voorlichting vanuit het asiel ten spijt - steeds nieuwe honden bij het asiel of in de omgeving gedumpt. Niet alleen door bewoners van Göcek zelf maar ook vanuit naburige dorpen of door hondenbezitters die het dorpje per boot aandoen. Vooral teefjes en pups worden achtergelaten. Met name teefjes zijn ongewenst omdat ze vroeg of laat nu eenmaal drachtig worden en pups produceren. Het laten steriliseren van een teefje wordt door Turkse hondenbezitters zelden of nooit gedaan. Zelfs als het via het Göcek-asiel gratis of voor een kleine vergoeding kan gebeuren. De medewerkers van het asiel doen erg hun best om de plaatselijke bevolking van het belang van sterilisatie te doen doordringen.

Helaas wordt in Turkije door de bevolking nog steeds gebruik gemaakt van vergif (of andere nare methoden) om van straathonden af te komen. Dat dit zeer wreed is vanwege de uiterst pijnlijke en langzame dood mag duidelijk wezen. Daarbij is het ook geen lange termijnoplossing voor het probleem van ongewenste honden. De enige oplossing is het onvruchtbaar maken van honden. Niet alleen van straathonden, maar vooral ook van de honden die wel een eigenaar hebben, omdat gebleken is dat juist déze honden voor een constante ‘aanvoer' van nieuwe straathonden zorgen. De medewerkers van het Göcek-asiel doen wat ze kunnen om met financiële steun van AAI ook zoveel mogelijk van deze honden te steriliseren.