Na ruim 10 jaar hebben wij afscheid moeten nemen van onze fantastische AAI-hond
Chico. In 2013 gevonden in Göcek (Turkije), waar hij rondzwierf
bij de zee. Daarna via een opvanggezin daar en later via een Nederlands
gastgezin bij ons in Houten terechtgekomen.
Wat was dat spannend, voor ons en voor Chico. Voor ons omdat hij onze
eerste buitenlandse hond was en voor Chico was het zijn zoveelste gezin. Van
stress plaste hij in de woonkamer, de eerste en ook gelijk de laatste keer! Het
ging prima en wende ook snel aan onze twee oosterse katjes. Wel was het de
eerste tijd opletten als hij even los was, hij hield ons dan echt niet in de
gaten en ging zijn eigen weg. Toch nog een beetje de zwerver in hem. Later ging
dat stukken beter en was hij meer aan ons gehecht.
Als voormalig zwerver was hij ook gespecialiseerd in het vinden van
alles wat eetbaar was. Wij maakten ons nog weleens zorgen over wat hij allemaal
naar binnen werkte. Gelukkig bleek hij een sterke maag te hebben.
Balletjes vond hij geweldig, niet om er achteraan te rennen (van rennen
hield hij niet), maar om ze van andere honden af te pakken en ze daarna echt
niet meer los te laten. Zijn trofeeën nam hij mee naar huis om ze vervolgens
bij ons in de garage op een vaste plek neer te leggen. Hij werd bij ons in de
buurt dan ook “de ballenautomaat” genoemd, het lukte hem om 3 ballen tegelijk in
zijn bek te krijgen.
En wat hebben we genoten van de lange wandelingen met hem, zeker ook op
onze vakanties waar hij altijd bij was.
Afgelopen zomer kreeg hij last van zijn rug, met pijnstilling en
fysiotherapie was dat goed onder controle. Helaas ging het half september
helemaal mis, van het ene op het andere moment verlamd aan alle vier zijn
poten. Na een MRI-scan bleek hij een grote tumor in zijn hersenen te hebben,
precies bij zijn motoriek, met al uitzaaiingen naar de spieren en moesten wij
hem laten gaan.
Wat hebben wij een ontzettend lieve en makkelijke hond aan hem gehad.
Sociaal naar andere honden (behalve die balletjes dan) en lief en aanhankelijk
naar iedereen. Dank stichting AAI dat wij ruim 10 jaar van hem hebben
mogen genieten. Chico is 11½ geworden. We gaan hem enorm missen.
Dag lieve Chico....voor altijd een plekje in ons hart!
Fred en Tineke van Dalum.
Ondanks haar leeftijd is ze nog sterk, energiek en speels. Ze lijkt iets minder te horen, maar ze begrijpt alles, is gehoorzaam en communiceert goed.’ .jpg)
.jpg)